Jarząb brekinia

Proszę nie mylić brekinii z  jarzębem pospolitym, potocznie nazywany jarzębiną, z owoców której każdy przedszkolach robi korale i którą ze smakiem zimą zjadają  jemiołuszki, kwiczoły i gile. 

Brekinia w niczym nie przypomina jarzęba szwedzkiego, drzewa o szarozielonych liściach i pomarańczowych owocach, z którym jest spokrewniona. Można ją  pomylić z dębem czerwonym, bo jesienią liście przebarwiają się na czerwono i brązowo.

W Polsce, jarząb brekinia,  występuje na rozproszonych stanowiskach w lasach dębowych i grądach, głównie na niżu.  To najrzadsze drzewo w Puszczy Drawskiej.  Na całym Pomorzu znanych jest tylko kilka jego naturalnych stanowisk. Trzy z nich znajdują się w Drawieńskim Parku Narodowym. 

Brekinia jest jednym z nielicznych drzew objętych ochroną ścisłą. Poza tym gatunek umieszczono na Polskiej Czerwonej Liście w kategorii – bliski zagrożenia (NT). Uznany także za rzadki (R) na Pomorzu, co znalazło odzwierciedlenie na Regionalnej Czerwonej Liście Pomorza Zachodniego. 

Ciekawostka: brekinia była obiektem zainteresowania wybitnego niemieckiego botanika Richarda Frase. Przyczynił się on do poznania szaty roślinnej Puszczy Drawskiej. Swoje badania prowadził w latach 1903-1930 i w 1939 r. Brekinię opisywał jako drzewo rosnące „w lasach bukowych w dolinie Drawy między Pstrągiem a Żeleźnicą”. 

Prawdopodobnie to stanowisko przetrwało do dzisiejszego dnia i składa się obecnie z dwóch dorosłych drzew, które odnawiają się w sposób naturalny.

 

Na monitoring brekinii Drawieński Park Narodowy otrzymał dotację z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Szczecinie, umowa  dotacji  Nr 2024D2039K z 29 maja 2024 r. 


Tekst i zdjęcia: Ewa Wnuk Gławdel (Sekcja Monitoringu DPN)