Przejdź do menu głównego Przejdź do treści



Dzięki przeprowadzonym w tym roku badaniom monitoringowym wiemy jaki jest aktualny stan 3 gatunków zwierząt w Drawieńskim Parku Narodowym.

Gatunki te są jednocześnie przedmiotami ochrony w parku i w obszarze siedliskowym Natura 2000 – PLH320046 Uroczyska Puszczy Drawskiej, którego znaczną część stanowi DPN.  Mowa tu o czerwończyku nieparku  oraz o zalotce większej i skójce guboskorupowej.

→ Tegoroczne obserwacje wykazały, że stan populacji czerwończyka nieparka w parku poprawia się. Zwiększa się jego ekspansja. Motyl ten jest w zasadzie w niewielkim stopniu zagrożonym wyginięciem. Składa się na to m.in. działanie ochronne. Istotnym czynnikiem mogącym mieć wpływ na populację czerwończyka nieparka są oddziaływania klimatyczne. Łącznie na badanych transektach stwierdzono występowanie 37 gatunków motyli dziennych. Zalecono działania ochronne, w tym monitoring.
→ Monitoring zalotki większej potwierdził obecność gatunku na śródleśnych zbiornikach wodnych. Rozmieszczenie zalotki było równomierne, wykazywane praktycznie w każdej części badanego fragmentu DPN. Jednak w porównaniu do wcześniejszych obserwacji można wnioskować, że gatunek ten jest obecnie w fazie regresji na obszarze parku. Kontrole wykazały niewielką liczbę terytorialnych samców, co przełożyło się na ocenę stanu populacji gatunku, który aktualnie oceniono na zły oraz na perspektywy ochrony, które oceniono na stan niezadowalający, pomimo odpowiednich parametrów siedliska, ocenionych na stan właściwy. Niemal wszystkie miejsca występowania zalotki większej w parku były uzależnione od wody opadowej. Zachodzące zmiany klimatyczne o wymiarze globalnym, mogą z każdym kolejnym rokiem wpływać niekorzystnie na stan zachowania tego gatunku. Zalecono działania ochronne, w tym monitoring.
→ Monitoring skójki gruboskorupowej potwierdził jej występowanie w skontrolowanych rzekach (Drawa, Płociczna, Runica, Korytnica, Cieszynka). Jednak liczebności gatunku różniły się pomiędzy monitorowanymi rzekami. Najwyższe liczebności odnotowano na Runicy, a najniższe na Drawie i Płocicznej. Pomimo, że liczebność populacji oceniono na stan właściwy, to ocenę ogólną populacji do stanu niezadowalającego obniżyła ocena struktury wiekowej. Nie znaleziono bowiem osobników najmłodszych, których detekcja, ze względu na rozmiary jest najtrudniejsza oraz osobników z największej klasy wielkości. Tak zaburzona struktura wielkości może świadczyć o problemach zdrowotnych małży, może być również wynikiem specyficznych cech gatunkowych, które nie różnią się fenotypowo, a które można rozpoznać jedynie na podstawie analiz genetycznych. Stan ogólny siedliska oceniono na właściwy, podobnie jak perspektywy zachowania gatunku. Zaobserwowano jednak niepokojące trendy. Zmiana składu zespołu Unionidae i dominacja na 6 z 9 stanowisk bardziej tolerancyjnych gatunków, znoszących zwiększoną ilość biogenów, świadczą, że na niektóre fragmenty rzek wpływają niekorzystne czynniki. Zalecono działania ochronne, w tym monitoring.
Monitoringi zostały przeprowadzone przez specjalistów w ramach realizacji projektu, pn. „Monitoring chronionych gatunków zwierząt w DPN”. Projekt współfinansowany był ze środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska w Szczecinie.

Tekst: Joanna Sanocka-Bielatko, Sekcja Monitoringu DPN, opracowano na podstawie raportów z monitoringów.