Obszar Drawieńskiego Parku Narodowego cechują niebanalne walory faunistyczne wyróżniające go nie tylko w skali regionu, ale i kraju, a nawet Europy Środkowej. Charakterystycznym elementem fauny Parku jest występowanie i wysoka liczebność szeregu gatunków puszczańskich, typowych dla rozległych, zwartych kompleksów leśnych. Istotne i godne podkreślenia są także zmiany zachodzące w przyrodzie Parku, idące w kierunku spontanicznej renaturyzacji, czyli przywracania środowisku stanu naturalnego, obserwowane także w odniesieniu do fauny.
WłochatkaH - fot. Jacek Zięba
Fauna ssaków Parku liczy ponad 51 gatunków. W lasach Drawieńskiego Parku Narodowego najokazalsze są pospolite ssaki – jelenie, sarny oraz dziki. Sporadycznie zaobserwować można przechodzące przez teren Parku łosie i żubry. W DPN żyje liczna populacja bobrów i wydr, a pospolite są lisy, zające, borsuki, tchórze i kuny. Zdarzają się obserwacje rysi i wilków.Do najcenniejszych drobnych ssaków należy rzęsorek rzeczek. Zestaw drobnej fauny ssaków uzupełniają: łasice, gronostaje, tchórze, jeże, myszy i norniki. Dogodne warunki do życia na terenie DPN znalazły nietoperze, zaobserwowano ich 13 gatunków, wszystkie są objęte ochroną ścisłą.
W lasach DPN zadomowiły się cztery obce gatunki ssaków- jenot i norka amerykańska, szop pracz i daniele.
Obszar Parku jest ważną ostoją ptaków. Na jego terenie i w najbliższym sąsiedztwie, w okresie badań stwierdzono ponad 160 gatunków ptaków. Do najcenniejszych należą gatunki zaliczone do kategorii E (zagrożone wymarciem), V (narażone) i R (rzadkie) wg IUCN. Zaliczono tu 10 takich gatunków: bociana czarnego, tracza nurogęś, kanię czarną, kanię rudą, bielika, orlika krzykliwego, rybołowa, puchacza i włochatkę. Inne gatunki rzadkie lub zagrożone w skali regionalnej to: gągoł, trzmielojad, krogulec, sokół wędrowny, derkacz, kszyk, samotnik, siniak, zimorodek, krętogłów, dzięcioł zielony, dzięcioł średni, pliszka górska, zniczek, srokosz, czyż, krzyżodziób świerkowy.
Jednym z najcenniejszych elementów przyrody Parku jest ichtiofauna. W wodach DPN występuje obecnie 39 gatunków ryb i jeden gatunek krągłoustych. Ciekiem najbogatszym w te gatunki jest Płociczna - 28 gatunków, przed Drawą - 27, Cieszynką - 19, Korytnicą - 17 i Runicą - 16 gatunków. Ta różnorodność jest wynikiem dobrego stanu czystości wód, nie zostały one dotknięte przez procesy degradacyjne w tak dużym stopniu, jak inne polskie rzeki. Obok gatunków skrajnie zagrożonych i ginących – minoga strumieniowego, łososia, troci wędrownej i certy, zachowały się tu jeszcze liczne populacje gatunków rzadkich w skali kraju - pstrąga potokowego, lipienia, strzebli potokowej i głowacza białopłetwego.
Żaba trawna - fot. Marcin Bielatko
Herpetofauna Parku (ogół wszystkich płazów i gadów) liczy 18 gatunków - 12 gatunków płazów i 6 gatunków gadów. Do najrzadszych płazów należą rzekotka drzewna, kumak nizinny i traszka grzebieniasta. Spośród gadów na uwagę zasługuje występowanie żmii zygzakowatej i gniewosza plamistego. Fauna motyli dziennych jest w DPN stosunkowo dobrze rozpoznana. Stwierdzone na terenie Parku i w jego bezpośrednim otoczeniu, 54 gatunki motyli dziennych nie wyróżniają tego terenu na tle Polski, jednak biorąc pod uwagę położenie geograficzne i niewielką ilość miejsc o dużym nasłonecznieniu z bujną roślinnością zielną, liczba ta zasługuje na podkreślenie. Stwierdzone na terenie Parku stanowiska dostojki laodyce Argyronome laodice i kosternika palemona Carterocephalus palemon leżą na granicy ich zasięgu w Polsce, a czerwończyk nieparek Lycaena dispar jest gatunkiem zagrożonym w skali Europy.
Jedną z lepiej poznanych w DPN grup bezkręgowców są chruściki. Na terenie Parku opisano 71 gatunków. Jeden ze stwierdzonych podgatunków Hydropsyche contubernalis borealis okazał się nowy dla Polski, natomiast trzy gatunki Crunoecia irrorata, Ceraclea annulicornis i Ceraclea dissimilis stwierdzono po raz pierwszy na Pojezierzu Pomorskim.
Stosunkowo dobrze przebadaną grupą są ważki. Dotychczas na terenie Parku stwierdzono 47 gatunków. Za gatunki cenne lub bardzo cenne uznano Nehalennia speciosa, Aeshna subarctica elisabethae, Sympecma paedisca, Sympetrum fonscolombei i Leucorrhinia albifrons.
Wstępne dane dotyczące kózkowatych, a także analiza możliwości ich potencjalnego występowania, pozwalają stwierdzić, że teren Parku jest bardzo atrakcyjny dla tej grupy owadów. Związane jest to z bogatą bazą środowisk i występującymi w nich roślinami pokarmowymi, zarówno dla larw jak i owadów dorosłych. Dotychczas na terenie Parku znaleziono 49 gatunków kózkowatych, w tym kilka rzadkich.
Stosunkowo dobrze przebadaną grupą są ważki. Dotychczas na terenie Parku stwierdzono 47 gatunków. Za gatunki cenne lub bardzo cenne uznano Nehalennia speciosa, Aeshna subarctica elisabethae, Sympecma paedisca, Sympetrum fonscolombei i Leucorrhinia albifrons.
Wstępne dane dotyczące kózkowatych, a także analiza możliwości ich potencjalnego występowania, pozwalają stwierdzić, że teren Parku jest bardzo atrakcyjny dla tej grupy owadów. Związane jest to z bogatą bazą środowisk i występującymi w nich roślinami pokarmowymi, zarówno dla larw jak i owadów dorosłych. Dotychczas na terenie Parku znaleziono 49 gatunków kózkowatych, w tym kilka rzadkich.