FLORA
Drawieński Park Narodowy to królestwo roślin, w którym każdy zakątek kryje w sobie jakąś zieloną niespodziankę. Przyrodnicze bogactwo tworzy ogromna liczba gatunków roślin - aż 893 rośliny naczyniowe, 176 gatunków mszaków, 16 gatunków glonów i ponad 200 różnych zespołów roślinnych. Różnorodność tutaj jest na wagę złota, a może nawet cięższa…
DRZEWA I KRZEWY
W drawieńskich lasach to sosna rządzi sceną, zajmując aż 80% obszaru. Tuż za nią stoi buk, nadający lasom niezwykłą urodę, choć zajmuje tylko 9% terenu. Dęby? No cóż, one też są tu, ale w nieco mniejszej ilości, tylko 3% - zarówno te szypułkowe, jak i bezszypułkowe. W lasach łęgowych i bagiennych króluje olsza czarna. Gdzie nie spojrzeć - tam brzoza daje o sobie znać. Jarzębina, choć może nie tak pospolita też występuje. Na zboczach dolin rzecznych rosną skupienia graba. Czasem w lasach spotyka się i inne domieszki: wierzbę iwę, topolę osikę, wiązy, lipę, wierzbę białą i kruchą, klony i jawory.
Do skrajnie rzadkich i chronionych drzew należą: jarząb brekinia (brzęk) i cis. Na szczególną opiekę zasługują dzikie formy gruszy i jabłoni. Coraz rzadszy na tym terenie jest też wiąz szypułkowy i górski, a także klon polny. Jednym z najrzadszych krzewów jest borówka bagienna. Nad Drawą i Płociczną spotyka się chroniony i efektowny wawrzynek wilczełyko. Oprócz rodzimych drzew i krzewów, spotkamy też wiele gatunków obcego pochodzenia, sadzonych przez człowieka. Należą do nich powszechnie znane kasztanowce, a także drzewa leśne: daglezja, dąb czerwony, modrzew, wejmutka, jesion pensylwański, jodła i uprawne topole. Sadzona niegdyś robinia pseudoakacja rozprzestrzenia się wszędzie sama. W podszyciu wielu lasów panoszy się, rozsadzona niegdyś przez leśników, czeremcha amerykańska, a w kilku miejscach nad Drawą rośnie bez koralowy. Przy osadach i w żywopłotach pospolita jest róża pomarszczona.
Swoisty charakter środkowej część Puszczy Drawskiej nadają krzewy jałowca i żarnowca. Towarzyszą one dębom i sosnom w nieco uboższych siedliskach. Tam gdzie gleba trochę bogatsza, to i leszczyna. W samym lesie – bez liku znaleźć można jeżyn, malin i porzeczek. Obrzeża lasów zajmuje tarnina i głogi. Ciepłe siedliska to ostoja berberysów i szakłaków, a wilgotnych : trzemieliny, kaliny, dereni świdwa i kruszyny.
ROŚLINY NACZYNIOWE
Spośród 893 zinwentaryzowanych w Parku gatunków roślin naczyniowych – 59 podlega ochronie ścisłej. Do gatunków, które wymagają szczególnej troski zaliczamy: chamedafne północną, wełniankę delikatną, lipiennika loesela. Drzewa i krzewy również zaliczane są do roślin naczyniowych. Skarbem drawieńskiej Puszczy jest jarząb brekinia. Został uwzględniony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin jako gatunek bliski zagrożenia, a także na Czerwonej Liście Pomorza Zachodniego jako rzadki. Wiecznie zielony Cis pospolity posiada szczególną pozycję w parkowej dendroflorze. Piękny i jednocześnie trujący wawrzynek wilczełyko jest częściowo chroniony. Sprzyjające mu podmokłe tereny w dolinach rzeki Drawy i Płocicznej zapewniają stabilną i niezagrożoną populację tego krzewu.
Drawieński Park Narodowy to królestwo roślin, w którym każdy zakątek kryje w sobie jakąś zieloną niespodziankę. Przyrodnicze bogactwo tworzy ogromna liczba gatunków roślin - aż 893 rośliny naczyniowe, 176 gatunków mszaków, 16 gatunków glonów i ponad 200 różnych zespołów roślinnych. Różnorodność tutaj jest na wagę złota, a może nawet cięższa…
DRZEWA I KRZEWY
W drawieńskich lasach to sosna rządzi sceną, zajmując aż 80% obszaru. Tuż za nią stoi buk, nadający lasom niezwykłą urodę, choć zajmuje tylko 9% terenu. Dęby? No cóż, one też są tu, ale w nieco mniejszej ilości, tylko 3% - zarówno te szypułkowe, jak i bezszypułkowe. W lasach łęgowych i bagiennych króluje olsza czarna. Gdzie nie spojrzeć - tam brzoza daje o sobie znać. Jarzębina, choć może nie tak pospolita też występuje. Na zboczach dolin rzecznych rosną skupienia graba. Czasem w lasach spotyka się i inne domieszki: wierzbę iwę, topolę osikę, wiązy, lipę, wierzbę białą i kruchą, klony i jawory.
Do skrajnie rzadkich i chronionych drzew należą: jarząb brekinia (brzęk) i cis. Na szczególną opiekę zasługują dzikie formy gruszy i jabłoni. Coraz rzadszy na tym terenie jest też wiąz szypułkowy i górski, a także klon polny. Jednym z najrzadszych krzewów jest borówka bagienna. Nad Drawą i Płociczną spotyka się chroniony i efektowny wawrzynek wilczełyko. Oprócz rodzimych drzew i krzewów, spotkamy też wiele gatunków obcego pochodzenia, sadzonych przez człowieka. Należą do nich powszechnie znane kasztanowce, a także drzewa leśne: daglezja, dąb czerwony, modrzew, wejmutka, jesion pensylwański, jodła i uprawne topole. Sadzona niegdyś robinia pseudoakacja rozprzestrzenia się wszędzie sama. W podszyciu wielu lasów panoszy się, rozsadzona niegdyś przez leśników, czeremcha amerykańska, a w kilku miejscach nad Drawą rośnie bez koralowy. Przy osadach i w żywopłotach pospolita jest róża pomarszczona.
Swoisty charakter środkowej część Puszczy Drawskiej nadają krzewy jałowca i żarnowca. Towarzyszą one dębom i sosnom w nieco uboższych siedliskach. Tam gdzie gleba trochę bogatsza, to i leszczyna. W samym lesie – bez liku znaleźć można jeżyn, malin i porzeczek. Obrzeża lasów zajmuje tarnina i głogi. Ciepłe siedliska to ostoja berberysów i szakłaków, a wilgotnych : trzemieliny, kaliny, dereni świdwa i kruszyny.
ROŚLINY NACZYNIOWE
Spośród 893 zinwentaryzowanych w Parku gatunków roślin naczyniowych – 59 podlega ochronie ścisłej. Do gatunków, które wymagają szczególnej troski zaliczamy: chamedafne północną, wełniankę delikatną, lipiennika loesela. Drzewa i krzewy również zaliczane są do roślin naczyniowych. Skarbem drawieńskiej Puszczy jest jarząb brekinia. Został uwzględniony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin jako gatunek bliski zagrożenia, a także na Czerwonej Liście Pomorza Zachodniego jako rzadki. Wiecznie zielony Cis pospolity posiada szczególną pozycję w parkowej dendroflorze. Piękny i jednocześnie trujący wawrzynek wilczełyko jest częściowo chroniony. Sprzyjające mu podmokłe tereny w dolinach rzeki Drawy i Płocicznej zapewniają stabilną i niezagrożoną populację tego krzewu.