Zróbmy coś niemożliwego. Cofnijmy się w czasie do 1969 roku. Rok, w którym rozpoczęto badania naukowe na terenie Puszczy Drawskiej. Specjaliści dostrzegli wówczas szereg walorów przyrodniczych tego regionu. Zgromadzony przez nich materiał stanowił podstawę do utworzenia rezerwatu „Rzeka Drawa” w 1974 roku. Kolejne z badań, przeprowadzonych w latach 80. dowiodły faktu o unikatowości drawieńskich terenów. Obszar jest bogaty w różnorodne ekosystemy.
Na przełomie 1978 i 1979 roku członkowie Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Przyrody w Gorzowie Wlkp. wspólnie z Ligą Ochrony Przyrody zgłosili wniosek o utworzenie Drawieńskiego Parku Narodowego w oparciu o rezerwaty "Drawa" i "Radęcin". Wnioskodawcami byli: doc. Lucjan Agapow, mgr inż. Michał Chełkowski, i mgr inż. Jan Krawiec.
Przełomowym wydarzeniem była konferencja naukowa w 1981 roku – „Zasoby przyrody w woj. Gorzowskim”, na której zgromadziło się wielu ekspertów i entuzjastów przyrody. Opublikowane materiały konferencyjne umożliwiły wprowadzenie zmian do obowiązującego programu ochrony środowiska, wskazując na konieczność korekty istniejącej sieci rezerwatów. To wtedy, dzięki J. i M. Jasnowskim, powrócono do tematu utworzenia parku narodowego.
Zaproponowali wtedy, by jezioro Ostrowiec wraz z chronioną już wtedy Drawą i puszczą w Radęcinie stało się zalążkiem przyszłego parku narodowego. Ich sugestia zyskała na popularności i dała impuls do dalszych działań.
Uchwałą Państwowej Rady Ochrony Przyrody (PROP) z dnia 30 października 1984 r. Drawieński Park Narodowy został wpisany na listę projektowanych parków narodowych. Pozytywną opinię dotyczącą utworzenia parku narodowego wydał po konsultacji z PROP Departament Ochrony Przyrody w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego.
Do 1985 roku trwały prace przyrodnicze. Badania wraz z gromadzeniem i uzupełnianiem dokumentacji naukowej prowadzone było przez kilka ośrodków i zespołów badawczych z Poznania, Gorzowa Wlkp. I Szczecina. Kierownikiem i koordynatorem specjalistycznych zespołów był docent Lucjan Agapow.
Ostatecznie Drawieński Park Narodowy został ustanowiony w 1990 roku. Powstał dzięki staraniom wielu ludzi nauki, społeczników, organizacji i urzędów, którzy byli przekonani o celowości ochrony tych pięknych zakątków. Dziś, wszelkie działania na jego terenie zmierzają do tego, by obecnym i przyszłym pokoleniom dać dowód świetności przyrody.
Na przełomie 1978 i 1979 roku członkowie Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Przyrody w Gorzowie Wlkp. wspólnie z Ligą Ochrony Przyrody zgłosili wniosek o utworzenie Drawieńskiego Parku Narodowego w oparciu o rezerwaty "Drawa" i "Radęcin". Wnioskodawcami byli: doc. Lucjan Agapow, mgr inż. Michał Chełkowski, i mgr inż. Jan Krawiec.
Przełomowym wydarzeniem była konferencja naukowa w 1981 roku – „Zasoby przyrody w woj. Gorzowskim”, na której zgromadziło się wielu ekspertów i entuzjastów przyrody. Opublikowane materiały konferencyjne umożliwiły wprowadzenie zmian do obowiązującego programu ochrony środowiska, wskazując na konieczność korekty istniejącej sieci rezerwatów. To wtedy, dzięki J. i M. Jasnowskim, powrócono do tematu utworzenia parku narodowego.
Zaproponowali wtedy, by jezioro Ostrowiec wraz z chronioną już wtedy Drawą i puszczą w Radęcinie stało się zalążkiem przyszłego parku narodowego. Ich sugestia zyskała na popularności i dała impuls do dalszych działań.
Uchwałą Państwowej Rady Ochrony Przyrody (PROP) z dnia 30 października 1984 r. Drawieński Park Narodowy został wpisany na listę projektowanych parków narodowych. Pozytywną opinię dotyczącą utworzenia parku narodowego wydał po konsultacji z PROP Departament Ochrony Przyrody w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego.
Do 1985 roku trwały prace przyrodnicze. Badania wraz z gromadzeniem i uzupełnianiem dokumentacji naukowej prowadzone było przez kilka ośrodków i zespołów badawczych z Poznania, Gorzowa Wlkp. I Szczecina. Kierownikiem i koordynatorem specjalistycznych zespołów był docent Lucjan Agapow.
Ostatecznie Drawieński Park Narodowy został ustanowiony w 1990 roku. Powstał dzięki staraniom wielu ludzi nauki, społeczników, organizacji i urzędów, którzy byli przekonani o celowości ochrony tych pięknych zakątków. Dziś, wszelkie działania na jego terenie zmierzają do tego, by obecnym i przyszłym pokoleniom dać dowód świetności przyrody.