NATURA 200
Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 stanowi jedną z form ochrony przyrody. Została stworzona z potrzeby ochrony siedlisk naturalnych oraz gatunków dzikiej fauny i flory, zagrożonych lub kluczowych dla zachowania dziedzictwa przyrodniczego Europy.
Podstawą tworzenia Sieci Natura 2000 są zapisy dwóch Dyrektyw Unii Europejskiej, tj. Dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 02 kwietnia 1979r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dyrektywa Ptasia) oraz Dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992r. o ochronie siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dyrektywa Siedliskowa= Dyrektywa Habitatowa).
Powyższe Dyrektywy nie precyzują ograniczeń i zakazów na obszarach Natura 2000. Zobowiązują jednak do zachowania „właściwego stanu ochrony gatunków i siedlisk”.
W skład Sieci Natura 2000 wchodzą zatem:
obszary specjalnej ochrony–OSO (wyznaczane na podstawie Dyrektywy Ptasiej),
obszary specjalnej ochrony siedlisk–SOO (wyznaczane na podstawie Dyrektywy Siedliskowej).
Obszary OSO i SOO są od siebie niezależne, co oznacza że ich granice mogą pokrywać się w znacznym stopniu lub nachodzić na siebie. Mogą też obejmować część lub całość obszarów lub obiektów, które objęte są innymi krajowymi formami ochrony, jak np. parki narodowe, parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody, stanowiska dokumentacyjne czy użytki ekologiczne. Dla obszarów Natura 2000 zostaną opracowane plany ochrony, ustanowione w drodze rozporządzenia Ministra Środowiska na okres 20 lat.
Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 stanowi jedną z form ochrony przyrody. Została stworzona z potrzeby ochrony siedlisk naturalnych oraz gatunków dzikiej fauny i flory, zagrożonych lub kluczowych dla zachowania dziedzictwa przyrodniczego Europy.
Podstawą tworzenia Sieci Natura 2000 są zapisy dwóch Dyrektyw Unii Europejskiej, tj. Dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 02 kwietnia 1979r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dyrektywa Ptasia) oraz Dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992r. o ochronie siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dyrektywa Siedliskowa= Dyrektywa Habitatowa).
Powyższe Dyrektywy nie precyzują ograniczeń i zakazów na obszarach Natura 2000. Zobowiązują jednak do zachowania „właściwego stanu ochrony gatunków i siedlisk”.
W skład Sieci Natura 2000 wchodzą zatem:
obszary specjalnej ochrony–OSO (wyznaczane na podstawie Dyrektywy Ptasiej),
obszary specjalnej ochrony siedlisk–SOO (wyznaczane na podstawie Dyrektywy Siedliskowej).
Obszary OSO i SOO są od siebie niezależne, co oznacza że ich granice mogą pokrywać się w znacznym stopniu lub nachodzić na siebie. Mogą też obejmować część lub całość obszarów lub obiektów, które objęte są innymi krajowymi formami ochrony, jak np. parki narodowe, parki krajobrazowe, rezerwaty przyrody, stanowiska dokumentacyjne czy użytki ekologiczne. Dla obszarów Natura 2000 zostaną opracowane plany ochrony, ustanowione w drodze rozporządzenia Ministra Środowiska na okres 20 lat.
