PTAKI
Drawieński Park Narodowy i jego okolica to jedno z ciekawszych miejsc w kraju dla miłośników ornitologii, głównie ze względu na obecność w nim gatunków puszczańskich lub związanych z naturalnym, leśno-jeziornym krajobrazem. Na terenie DPN występuje ponad 160 gatunków ptaków, z których większość podlega ochronie.
Dla ornitologów najcenniejszym obszarem w DPN jest kompleks złożony z centralnej części Jeziora Ostrowieckiego (wraz z wyspami) i fragmentów lasów przylegających do jeziora od wschodu i zachodu. Gniazduje tu szereg gatunków o najwyższych walorach faunistycznych: puchacz, bielik, gągoł i tracz nurogęś.
Drugi obszar o istotnym znaczeniu dla ochrony ptaków to tereny wokół jez. Sitno, wraz z łąkami nad Płociczną oraz lasami przylegającymi do jeziora od południa. Znajdują się tu stanowiska bielika, włochatki, siniaka, muchołówki małej, żurawia i wielu innych rzadkich gatunków.
Kolejne cenne dla ornitologów miejsce w DPN to dolina Płocicznej i jej obrzeża na północny wschód od Karolinki. Gniazdują tu między innymi bielik i żuraw oraz wiele innych interesujących gatunków związanych z doliną i lasami na jej krawędziach, między innymi brodziec samotny, zimorodek, gągoł i nurogęś.
Dalsze ostoje wartościowe dla ornitologów to:
okolice Pustelni, gdzie m.in. stwierdzono występowanie sóweczki i włochatki,
północna część jez. Płociczno (żuraw, błotniak stawowy, zimorodek, nurogęś, gągoł),
rejon jez. Jamno (bielik, nurogęś, gągoł, włochatka),
różne fragmenty doliny Płocicznej (pliszka górska, zimorodek, gągoł, nurogęś, brodziec samotny).
Drawa i jej dolina, to prawdziwa perełka przyrodnicza, pełna urokliwych łęgów i buczyn porastających zbocza. Ze względu na liniowy charakter tego ekosystemu, rzadkie gatunki ptaków nie tworzą nigdzie większych skupisk. To sprawia, że trudno wskazać jedno miejsce jako szczególnie cenne. Wyróżniają się tu jedynie rozlewiska Drawy koło Moczeli. Skupiają one wiele gatunków rzadkich na terenie Parku, ale nie zagrożonych w skali kraju. Utrzymanie tego biotopu w stanie obecnym wymagałoby sił i środków znacznie przewyższających potencjalne efekty ochronne, dlatego wydaje się, że należy pozwolić na naturalne zarastanie terenu. Wierzby, olsze i inne drzewa będą stopniowo zarastać ten teren, tworząc naturalne i piękne środowisko dla wielu gatunków. To przykład na to, że czasem najlepszą ochroną jest pozostawienie przyrody samej sobie.
W starszych borach, w szczególności z niewielką domieszką świerka, znajdujemy inne ciekawe gatunki, np.: krzyżodziób świerkowy, gil czy paszkot. Niestety tych drzewostanów w Parku nie jest zbyt wiele, a w zachodniej części Parku nie tworzą zwartych kompleksów.
Drawieński Park Narodowy i jego okolica to jedno z ciekawszych miejsc w kraju dla miłośników ornitologii, głównie ze względu na obecność w nim gatunków puszczańskich lub związanych z naturalnym, leśno-jeziornym krajobrazem. Na terenie DPN występuje ponad 160 gatunków ptaków, z których większość podlega ochronie.
Dla ornitologów najcenniejszym obszarem w DPN jest kompleks złożony z centralnej części Jeziora Ostrowieckiego (wraz z wyspami) i fragmentów lasów przylegających do jeziora od wschodu i zachodu. Gniazduje tu szereg gatunków o najwyższych walorach faunistycznych: puchacz, bielik, gągoł i tracz nurogęś.
Drugi obszar o istotnym znaczeniu dla ochrony ptaków to tereny wokół jez. Sitno, wraz z łąkami nad Płociczną oraz lasami przylegającymi do jeziora od południa. Znajdują się tu stanowiska bielika, włochatki, siniaka, muchołówki małej, żurawia i wielu innych rzadkich gatunków.
Kolejne cenne dla ornitologów miejsce w DPN to dolina Płocicznej i jej obrzeża na północny wschód od Karolinki. Gniazdują tu między innymi bielik i żuraw oraz wiele innych interesujących gatunków związanych z doliną i lasami na jej krawędziach, między innymi brodziec samotny, zimorodek, gągoł i nurogęś.
Dalsze ostoje wartościowe dla ornitologów to:
okolice Pustelni, gdzie m.in. stwierdzono występowanie sóweczki i włochatki,
północna część jez. Płociczno (żuraw, błotniak stawowy, zimorodek, nurogęś, gągoł),
rejon jez. Jamno (bielik, nurogęś, gągoł, włochatka),
różne fragmenty doliny Płocicznej (pliszka górska, zimorodek, gągoł, nurogęś, brodziec samotny).
Drawa i jej dolina, to prawdziwa perełka przyrodnicza, pełna urokliwych łęgów i buczyn porastających zbocza. Ze względu na liniowy charakter tego ekosystemu, rzadkie gatunki ptaków nie tworzą nigdzie większych skupisk. To sprawia, że trudno wskazać jedno miejsce jako szczególnie cenne. Wyróżniają się tu jedynie rozlewiska Drawy koło Moczeli. Skupiają one wiele gatunków rzadkich na terenie Parku, ale nie zagrożonych w skali kraju. Utrzymanie tego biotopu w stanie obecnym wymagałoby sił i środków znacznie przewyższających potencjalne efekty ochronne, dlatego wydaje się, że należy pozwolić na naturalne zarastanie terenu. Wierzby, olsze i inne drzewa będą stopniowo zarastać ten teren, tworząc naturalne i piękne środowisko dla wielu gatunków. To przykład na to, że czasem najlepszą ochroną jest pozostawienie przyrody samej sobie.
W starszych borach, w szczególności z niewielką domieszką świerka, znajdujemy inne ciekawe gatunki, np.: krzyżodziób świerkowy, gil czy paszkot. Niestety tych drzewostanów w Parku nie jest zbyt wiele, a w zachodniej części Parku nie tworzą zwartych kompleksów.